Semangat kebangsaan dalam kalangan remaja semakin menipis. Keadaan ini sering dikaitkan dengan perubahan kehidupan masyarakat kita.
Nyatakan usaha-usaha untuk memupuk dan kepentingan memiliki semangat ini kepada remaja.
Semangat kebangsaan merujuk sikap cinta akan negara atau nasionalisme yang mendalam terhadap negara yang tercinta. Sememangnya semangat nasionalisme ini semakin berkurangan terutama dalam kalangan generasi muda kita lantaran corak kehidupan yang semakin berubah selari dengan perubahan zaman. Maka, banyak tindakan yang mampu dilaksanakan untuk memastikan sikap ini terus wujud kerana sikap ini memiliki kesan yang positif.
Tindakan yang pertama ialah subjek sejarah yang diajar di sekolah dilaksanakan secara meluas. Pelajaran sejarah penting ditekankan kerana subjek ini mampu memberi rasa cinta yang meluas dalam diri remaja. Pemahaman tentang sejarah ini menyedarkan remaja mengenai kepentingan memiliki sikap menyintai negara yang mendalam. Jadi, langkah menjadikan subjek sejarah ini mampu menyuntik sikap nasionalisme dalam diri masyarakat terutamanya remaja.
Selain itu, kerajaan boleh menonjolkan pejuang-pejuang negara yang sanggup berkorban demi kedaulatan negara ketika hari Kebangsaan. Penonjolan ini boleh dilakukan melalui penggunaan media massa dengan menyiarkan maklumat diri pejuang-pejuang tersebut beserta kepentingan tindakan mereka dalam menentukan hala tuju kemerdekaan negara pada masa lampau. Langkah ini mampu meningkatkan pemahaman remaja tentang sebab musabab yang membawa kepada pejuang negara itu melakukan sesuatu tindakan yang dipelajari dalam subjek sejarah. Ringkasnya, langkah mempamerkan informasi tentang pejuang-pejuang negara ini mampu meningkatkan semangat remaja untuk meniru semangat yang telah dipamerkan oleh pejuang-pejuang bangsa itu sebelum ini.
Malah, kerajaan melalui Kementerian Pendidikan boleh menjalankan satu pertandingan yang melibatkan remaja seperti deklamasi sajak, menulis esei, dan pementasan drama yang bertemakan semangat kebangsaan. Aktiviti ini dapat memastikan remaja menyelami dan memahami peristiwa yang dialami oleh pejuang-pejuang negara secara lebih mendalam lagi. Pertandingan yang berunsur sastera ini dapat mendekatkan remaja dengan pejuang-pejuang negara yang sudah lama meninggalkan negara ini. Maka, aktiviti berunsur pertandingan sastera ini memberi satu dimensi baru kepada remaja untuk mencintai negara mereka.
Kerajaan boleh menonjolkan kejayaan negara dalam semua aspek kehidupan masyarakat. Kejayaan ini mungkin diperoleh melalui kejayaan melangsungkan kejohanan sukan, memenangi sesuatu anugerah, dan pencapaian luar biasa rakyat kita dalam sesuatu perkara. Kejayaan rakyat kita mendaki Gunung Everest dan penghasilan kereta nasional mampu meningkatkan sikap cinta akan negara ini selain kemampuan negara dalam menganjurkan Sukan Komanwel suatu masa dahulu. Perkara ini penting ditekankan supaya remaja mempunyai sesuatu perkara yang boleh mereka banggakan dan kaitkan dengan negara apabila berbicara tentang negara sendiri. Sesungguhnya, semua kejayaan negara memberikan satu motivasi yang tinggi kepada remaja untuk turut mencapai kejayaan yang serupa atau menghasilkan kejayaan yang lebih baik lagi.
Sebenarnya, kepentingan utama memiliki semangat cinta akan negara ialah rakyat di negara ini mampu mengukuhkan perpaduan antara mereka. Semua pihak menyedari bahawa perpaduanlah yang menjamin kejayaan mereka di Malaysia ini. Semua memahami bahawa sikap mementingkan negara menyelamatkan negara daripada kancah pergaduhan antara kaum. Jelaslah, semangat cinta akan negara membentuk masyarakat kita menghargai perpaduan dan berfikiran matang.
Kesimpulannya, pemupukan semangat kebangsaan memang menjadi perkara penting dalam pembangunan negara sejak dahulu. Pemupukan ini penting supaya remaja tidak lupa akan perjuangan yang sudah dilakukan oleh generasi terdahulu dan membiarkan pengorbanan mereka menjadi sia-sia belaka. Mungkin remaja sekarang harus merenung dan bertanya kepada diri sendiri, “apa yang mampu mereka sumbangkan kepada negara” dan bukannya “apa yang mampu diberikan oleh negara kepada mereka”.
2009年9月27日星期日
Ke mana perginya adab sopan dan budi bahasa?
SAYA dan beberapa orang teman sedang makan sambil berbual-bual di sebuah bilik restoran Cina. Apabila pintu terkuak lebar, dua orang lelaki dan seorang wanita berdiri di tengah pintu. Mereka tersalah tempat. Tanpa mengucapkan maaf kerana mengganggu, mereka bergegas ke tempat lain. Ini perkara yang kecil. Namun demikian, senario ini menggambarkan sikap dan nilai baharu yang melanda rakyat kita. Kita sudah hilang budi bahasa dan rasa hormat pada orang lain. Ucapan semudah ‘maaf’ dan ‘terima kasih’ semakin sukar diucapkan. Perkara mudah yang dapat menunjukkan kita sebagai manusia bersopan sudah semakin hilang.
Mungkin kita hidup dalam dunia yang lain. Ini dunia serba cepat yang menjadikan kita mudah hilang sabar. Kita tidak sabar di jalan raya, menunggu lampu isyarat bertukar atau sewaktu berbaris. Kita menjadi stres kerana hal-hal yang paling kecil. Kita hanya memikirkan diri kita sendiri ibarat enau dalam belukar melepaskan pucuk masing-masing. Apakah jenis manusia yang kita lahirkan hari ini? Apakah nilai-nilai murni bersama (shared values) sudah pupus? Apakah kepatuhan pada nilai-nilai dalam masyarakat sudah luntur? Apakah kita sudah menjadi manusia yang diubah oleh zaman, keperluan dan desakan semasa?
Terlalu banyak insiden di hadapan kita yang mengarah kepada kebobrokan nilai dalam masyarakat. Dalam usaha untuk membina tamadun, soal yang membabitkan akhlak dan moral tidak boleh diperkecil. Masyarakat yang hilang adab dan akal budinya tidak akan membawa banyak makna sekalipun masyarakat itu berjaya dan maju. Kita selalu mengatakan bahawa kita mahu maju menggunakan kayu ukur kita sendiri. Kita meletakkan penanda aras sesuai dengan budaya dan agama yang kita pegang. Sistem nilai kita berbeza dengan Barat. Kita tidak boleh menggunakan kayu ukur Barat untuk menentukan tahap kejayaan dan kemajuan kita. Pada waktu yang sama, kita tidak boleh menggunakan skala ukuran orang lain untuk menentukan nilai kita sendiri.
Kita harus bersedia menghadapi cabaran-cabaran semasa untuk mencapai kejayaan. Kita harus kreatif, inovatif, berdaya saing, berjiwa besar dan punya semangat juang. Namun, kita juga harus menggunakan landas budaya dan agama dalam mencorakkan laluan pacuan kita. Kita tidak boleh berjaya dengan apa-apa cara sekalipun. Kita tidak boleh menghalalkan apa-apa sahaja cara untuk memastikan kita mencapai apa-apa yang kita hajatkan. Ambil sahaja kebebasan. Kita sepatutnya menghargai kebebasan. Mana-mana negara yang mengekang kebebasan bersuara dalam era teknologi maklumat (ICT) hari ini sebenarnya membuat tindakan bebal. ICT mengubah segala-galanya. Maklumat datang bagai tsunami. Tidak ada kuasa yang dapat membendung arus pengaliran maklumat dan ilmu di alam siber. Namun, janganlah pula kebebasan itu disalahgunakan. Internet hari ini menjadi saluran kebencian, menghasut dan menghina orang lain. Kebebasan yang disalahgunakan tidak akan membawa makna dalam usaha kita untuk melahirkan masyarakat yang secara psikologinya bebas, yang mindanya terbuka dan jiwanya besar.
Sebaliknya, kebebasan yang disalahgunakan menjadi penghalang kepada usaha untuk melahirkan masyarakat terbuka dan sivil seperti yang kita mahukan.
Lihat sahajalah apa-apa yang tertulis di dalam sebahagian daripada blog, juga bahan yang tertera di dunia siber. Begitu terasa sekali nada benci dan marah serta rasa dendam dan kecewa. Terlalu kental udara kebencian di dalamnya. Sebahagian daripada mereka tidak dapat membezakan fakta dengan kenyataan, antara andaian dengan persepsi serta antara khabar angin dengan berita yang benar. Orang begitu percaya dengan apa-apa yang dibaca hinggakan mereka menganggap kebohongan, fitnah dan khabar angin sebagai benar.
Tidak ada salahnya kita menjadi kritikal. Malah, teguran penting bagi kita. Rakyat yang tinggal bungkem dan takut menyatakan pendirian tidak banyak gunanya kepada negara. Tiada sesiapa yang menolak kritikal positif dan membina mahupun sepedas mana. Namun, dunia siber menjadi dunia koboi yang tidak ada undang-undang. Apa-apa sahaja dibolehkan. Kebebasan bersuara menjadi lesen untuk membangkitkan kebencian serta membuat hasutan. Malah, ada yang sampai menghina institusi yang selama ini kita junjung. Ada usaha untuk meruntuhkan apa-apa yang telah kita setujui dalam Perlembagaan. Kita harus kembali ke asal. Kita harus menjunjung tradisi murni yang diguna pakai dalam tamadun terbaik Islam, Melayu, Cina, India dan lain-lain. Kita harus meletakkan akal budi pada tahapnya yang betul. Kita harus kembali mencari jawaban pada keadaan kritikal yang melanda masyarakat kita hari ini - di mana adab dan susila tidak lagi dipedulikan.
Kita masih belum terlambat. Teras sistem pendidikan kita harus dikaji semula. Pelajar yang berdisiplin di sekolah tidak boleh serta merta menjadi anak muda marah-marah di jalan raya dan di tempat awam. Kongkongan disiplin yang kuat tidak boleh serta merta terungkai apabila anak-anak kita keluar sekolah. Kita tidak boleh melahirkan anak-anak yang menghormati ibu bapa di rumah tetapi menjadi makhluk berbahaya di luar rumah. Kita tidak mahu memungkinkan keadaan orang yang warak di surau menjadi agresif dan penuh kebencian di tempat lain. Perdana Menteri, Datuk Seri Najib Tun Razak pasti menyedari masalah ini apabila beliau merangka teras 1Malaysia.
Lapan teras yang dijadikan oleh beliau sebagai gagasan 1 Malaysia itu antara lain menggariskan rasa rendah diri, ketabahan, integriti dan kesetiaan. Hal-hal ini selalunya diambil mudah oleh generasi hari ini. Kejayaan teknologi dan kebendaan sahaja tidak ada maknanya sekiranya hal ini tidak didukung oleh nilai-nilai utama dalam mencorakkan keperibadian kita. Marilah kita bermula dengan kembali membentuk masyarakat yang hormat-menghormati antara satu sama lain. Kita tidak boleh melahirkan individu yang tamak dan kurang ajar. Kita harus menolak lahirnya manusia yang tidak ada sedikit pun rasa hormat pada orang lain.
Jenis manusia seperti ini boleh berjaya. Malah mungkin boleh mencapai kedudukan tinggi dalam hirarki politik. Di mana-mana pun sistem politik di dunia, boleh wujud mereka yang naik dengan cara yang tidak beretika. Malah, istilah ‘warlords’ mulai digunakan bagi menunjukkan cara pimpinan politik akan menggunakan kuasa wang dan kedudukan untuk berjaya. Di Lok Sabha atau Dewan Rakyat di India, dikatakan 128 orang daripada 543 ahlinya pernah menghadapi tuduhan jenayah, daripada jumlah itu 84 pernah didakwa kerana kesalahan membunuh, 17 merompak dan 28 yang terbabit dalam kes kecurian serta 8 kerana kes peras ugut. Seorang ahli Parlimen mempunyai 17 kes membunuh yang berasingan.
Bayangkan kualiti badan pembuat dasar sekiranya hal itu berlaku. Maka itu, kita perlukan integriti dalam semua sistem kita, termasuk politik. Semuanya harus bermula dengan sikap kita terhadap adab sopan. Orang yang tidak tahu mengucapkan kata-kata semudah ‘maaf’ dan ‘terima kasih’ tidak layak untuk dipertaruhkan harapan kita untuk masa depan.
Mungkin kita hidup dalam dunia yang lain. Ini dunia serba cepat yang menjadikan kita mudah hilang sabar. Kita tidak sabar di jalan raya, menunggu lampu isyarat bertukar atau sewaktu berbaris. Kita menjadi stres kerana hal-hal yang paling kecil. Kita hanya memikirkan diri kita sendiri ibarat enau dalam belukar melepaskan pucuk masing-masing. Apakah jenis manusia yang kita lahirkan hari ini? Apakah nilai-nilai murni bersama (shared values) sudah pupus? Apakah kepatuhan pada nilai-nilai dalam masyarakat sudah luntur? Apakah kita sudah menjadi manusia yang diubah oleh zaman, keperluan dan desakan semasa?
Terlalu banyak insiden di hadapan kita yang mengarah kepada kebobrokan nilai dalam masyarakat. Dalam usaha untuk membina tamadun, soal yang membabitkan akhlak dan moral tidak boleh diperkecil. Masyarakat yang hilang adab dan akal budinya tidak akan membawa banyak makna sekalipun masyarakat itu berjaya dan maju. Kita selalu mengatakan bahawa kita mahu maju menggunakan kayu ukur kita sendiri. Kita meletakkan penanda aras sesuai dengan budaya dan agama yang kita pegang. Sistem nilai kita berbeza dengan Barat. Kita tidak boleh menggunakan kayu ukur Barat untuk menentukan tahap kejayaan dan kemajuan kita. Pada waktu yang sama, kita tidak boleh menggunakan skala ukuran orang lain untuk menentukan nilai kita sendiri.
Kita harus bersedia menghadapi cabaran-cabaran semasa untuk mencapai kejayaan. Kita harus kreatif, inovatif, berdaya saing, berjiwa besar dan punya semangat juang. Namun, kita juga harus menggunakan landas budaya dan agama dalam mencorakkan laluan pacuan kita. Kita tidak boleh berjaya dengan apa-apa cara sekalipun. Kita tidak boleh menghalalkan apa-apa sahaja cara untuk memastikan kita mencapai apa-apa yang kita hajatkan. Ambil sahaja kebebasan. Kita sepatutnya menghargai kebebasan. Mana-mana negara yang mengekang kebebasan bersuara dalam era teknologi maklumat (ICT) hari ini sebenarnya membuat tindakan bebal. ICT mengubah segala-galanya. Maklumat datang bagai tsunami. Tidak ada kuasa yang dapat membendung arus pengaliran maklumat dan ilmu di alam siber. Namun, janganlah pula kebebasan itu disalahgunakan. Internet hari ini menjadi saluran kebencian, menghasut dan menghina orang lain. Kebebasan yang disalahgunakan tidak akan membawa makna dalam usaha kita untuk melahirkan masyarakat yang secara psikologinya bebas, yang mindanya terbuka dan jiwanya besar.
Sebaliknya, kebebasan yang disalahgunakan menjadi penghalang kepada usaha untuk melahirkan masyarakat terbuka dan sivil seperti yang kita mahukan.
Lihat sahajalah apa-apa yang tertulis di dalam sebahagian daripada blog, juga bahan yang tertera di dunia siber. Begitu terasa sekali nada benci dan marah serta rasa dendam dan kecewa. Terlalu kental udara kebencian di dalamnya. Sebahagian daripada mereka tidak dapat membezakan fakta dengan kenyataan, antara andaian dengan persepsi serta antara khabar angin dengan berita yang benar. Orang begitu percaya dengan apa-apa yang dibaca hinggakan mereka menganggap kebohongan, fitnah dan khabar angin sebagai benar.
Tidak ada salahnya kita menjadi kritikal. Malah, teguran penting bagi kita. Rakyat yang tinggal bungkem dan takut menyatakan pendirian tidak banyak gunanya kepada negara. Tiada sesiapa yang menolak kritikal positif dan membina mahupun sepedas mana. Namun, dunia siber menjadi dunia koboi yang tidak ada undang-undang. Apa-apa sahaja dibolehkan. Kebebasan bersuara menjadi lesen untuk membangkitkan kebencian serta membuat hasutan. Malah, ada yang sampai menghina institusi yang selama ini kita junjung. Ada usaha untuk meruntuhkan apa-apa yang telah kita setujui dalam Perlembagaan. Kita harus kembali ke asal. Kita harus menjunjung tradisi murni yang diguna pakai dalam tamadun terbaik Islam, Melayu, Cina, India dan lain-lain. Kita harus meletakkan akal budi pada tahapnya yang betul. Kita harus kembali mencari jawaban pada keadaan kritikal yang melanda masyarakat kita hari ini - di mana adab dan susila tidak lagi dipedulikan.
Kita masih belum terlambat. Teras sistem pendidikan kita harus dikaji semula. Pelajar yang berdisiplin di sekolah tidak boleh serta merta menjadi anak muda marah-marah di jalan raya dan di tempat awam. Kongkongan disiplin yang kuat tidak boleh serta merta terungkai apabila anak-anak kita keluar sekolah. Kita tidak boleh melahirkan anak-anak yang menghormati ibu bapa di rumah tetapi menjadi makhluk berbahaya di luar rumah. Kita tidak mahu memungkinkan keadaan orang yang warak di surau menjadi agresif dan penuh kebencian di tempat lain. Perdana Menteri, Datuk Seri Najib Tun Razak pasti menyedari masalah ini apabila beliau merangka teras 1Malaysia.
Lapan teras yang dijadikan oleh beliau sebagai gagasan 1 Malaysia itu antara lain menggariskan rasa rendah diri, ketabahan, integriti dan kesetiaan. Hal-hal ini selalunya diambil mudah oleh generasi hari ini. Kejayaan teknologi dan kebendaan sahaja tidak ada maknanya sekiranya hal ini tidak didukung oleh nilai-nilai utama dalam mencorakkan keperibadian kita. Marilah kita bermula dengan kembali membentuk masyarakat yang hormat-menghormati antara satu sama lain. Kita tidak boleh melahirkan individu yang tamak dan kurang ajar. Kita harus menolak lahirnya manusia yang tidak ada sedikit pun rasa hormat pada orang lain.
Jenis manusia seperti ini boleh berjaya. Malah mungkin boleh mencapai kedudukan tinggi dalam hirarki politik. Di mana-mana pun sistem politik di dunia, boleh wujud mereka yang naik dengan cara yang tidak beretika. Malah, istilah ‘warlords’ mulai digunakan bagi menunjukkan cara pimpinan politik akan menggunakan kuasa wang dan kedudukan untuk berjaya. Di Lok Sabha atau Dewan Rakyat di India, dikatakan 128 orang daripada 543 ahlinya pernah menghadapi tuduhan jenayah, daripada jumlah itu 84 pernah didakwa kerana kesalahan membunuh, 17 merompak dan 28 yang terbabit dalam kes kecurian serta 8 kerana kes peras ugut. Seorang ahli Parlimen mempunyai 17 kes membunuh yang berasingan.
Bayangkan kualiti badan pembuat dasar sekiranya hal itu berlaku. Maka itu, kita perlukan integriti dalam semua sistem kita, termasuk politik. Semuanya harus bermula dengan sikap kita terhadap adab sopan. Orang yang tidak tahu mengucapkan kata-kata semudah ‘maaf’ dan ‘terima kasih’ tidak layak untuk dipertaruhkan harapan kita untuk masa depan.
SYARAHAN: MEMUPUK MINAT MEMBACA DALAM KALANGAN MASYARAKAT
Terima kasih, Tuan Pengerusi Majlis. Yang Arif lagi bijaksana, panel penilai dan rakan-rakan yang dihormati. Assalamualaikum dan selamat pagi.
Tajuk syarahan yang menjadi pilihan saya pada pagi ini ialah “Ke Arah Memupuk Minat Membaca dalam Kalangan Masyarakat”. Mengapakah saya memilih tajuk ini dan apakah yang ingin saya kupas daripada tajuk ini? Sebenarnya, beberapa hari yang lepas, saya baru selesai mengikuti jerayawara ke lima buah daerah di Johor untuk mengajar pelajar mengaplikaskan maklumat dalam karangan. Daerah terakhir yang saya kunjungi ialah daerah Pasir Gudang iaitu pada 3 Julai yang lalu. Di setiap daerah, saya akan bertanya kepada pelajar-pelajar, siapakah yang membaca surat khabar pada setiap hari? Tuan-tuan dan puan-puan tahu apakah jawapannya? Jawapannya amat mendukacitakan. Daripada lebih 100 orang peserta di setiap daerah, tidak sampai 10 orang yang membaca surat khabar pada setiap hari! Kalaupun ada yang membaca, mereka akan hanya membaca ruangan tertentu seperti ruangan sukan atau hiburan. Mereka juga tidak mengetahui nama-nama pemimpin negara apalagi isu semasa yang melanda negara. Inilah gambaran budaya membaca masyarakat kita yang sebenar. Oleh itu, tidak hairanlah jika, Perpustakaan Negara Malaysia mengumumkan bahawa purata membaca setiap rakyat Malaysia hanyalah dua buah buku setahun. Keadaan ini amat menyedihkan, tetapi itulah hakikatnya! Oleh sebab remaja hari ini merupakan pemimpin masa depan, maka usaha-usaha untuk memupuk budaya membaca dalam kalangan masyarakat perlu dilakukan oleh semua pihak. Jadi, tuan-tuan dan puan-puan, pada hari ini saya ingin mencadangkan beberapa langkah yang perlu dilakukan oleh semua pihak untuk memupuk budaya membaca dalam masyarakat.
Tuan-tuan dan puan-puan,
Pada pendapat saya, pihak kerajaan perlu lebih agresif dalam menyemai budaya membaca dalam kalangan masyarakat. Sebelum ini, banyak usaha dijalankan namun tahap pembacaan masyarakat masih rendah. Malahan, Kampung Buku di Langkawi yang diharapkan dapat menjadi daya tarikan untuk memupuk budaya membaca, dilaporkan terbiar dan tidak dimanfaatkan walaupun jutaan ringgit telah dibelanjakan untuk membinanya. Oleh itu, kenyataan Timbalan Perdana Menteri, Datuk Seri Najib Tun Razak pada tahun lepas, yang mahu menjadikan Malaysia sebagai “Negara Pembaca” perlulah disambut baik oleh semua pihak. “Negara Pembaca” yang dihasratkan ialah negara yang bukan sahaja memiliki rakyat yang suka membaca dan berasaskan ilmu pengetahuan, malahan diharapkan agar rakyat mempunyai kemampuan berterusan untuk belajar, membuat penyelidikan dan melakukan penemuan baru. Tuan-tuan dan puan-puan, dengan terealisasinya hasrat ini, maka terealisasilah juga “Dasar Buku Negara” yang berhasrat untuk menjadikan masyarakat Malaysia, bukan sahaja suka membaca malah berupaya untuk menghasilkan dan menerbitkan banyak buku yang sesuai dan berkualiti.
Tuan-tuan dan puan-puan,
Selain dasar dan polisi kerajaan, prasarana yang sesuai dan mesra pengguna hendaklah dibangunkan. Kerajaan boleh membangunkan perpustakaan di tempat-tempat yang menjadi tumpuan ramai dan mudah dikunjungi. Selain itu, perpustakaan desa dan perpustakaan bergerak juga perlu diperbanyak supaya gerakan ini dapat sampai ke seluruh ceruk rantau. Selain kerajaan, pihak swasta dan orang persendirian juga boleh membangunkan perpustakaan. Di Amerika Syarikat, lending library atau circulating library ini dibangunkan dan dijadikan sumber perniagaan, iaitu dengan menjadikannya sebagai perpustakaan pinjaman berbayar. Usaha ini telah pelopori oleh William Rind sejak tahun 1762 dan telah mendatangkan impak yang amat besar terhadap pembudayaan membaca dalam kalangan rakyat Amerika selepas itu. Oleh itu, jelas bahawa pembinaan prasarana yang banyak dan meluas, membantu masyarakat kita membudayakan membaca.
Tuan-tuan dan puan-puan,
Pihak swasta juga perlu memainkan peranan untuk memupuk masyarakat membaca. Selain syarikat penerbitan menerbitkan banyak judul menarik dan mengusahakan penterjemahan buku-buku yang berkualiti dari negara, media massa turut memainkan peranan yang penting. United Kingdom, merupakan sebuah negara yang sememangnya berbudaya membaca dan keadaan itu bukanlah sesuatu yang terbina dalam sekelip mata. Pada tahun 2004, mereka telah mengadakan program BigRead yang merupakan satu program untuk mencari 100 buah buku paling popular di United Kingdom. Yang terpenting ialah program ini telah dilakukan secara bersepadu oleh pihak-pihak media, seperti TV, radio, Internet dan juga usaha sama dengan beberapa buah kedai buku. Caranya mudah sahaja. TV UK, misalnya BBC 1, telah menyiarkan program yang mengulas 100 buah buku yang tersenarai pada setiap minggu. Pada masa yang sama, orang ramai akan mengundi buku-buku kegemaran mereka menerusi Internet. Toko-toko buku pula akan menjual buku yang tersenarai itu dengan melabel dan meletakkannya pada rak-rak khas yang tercetak BigRead di muka depannya. Cara ini umpama carta muzik di kaca TV kita. Oleh itu, tuan-tuan dan puan-puan, jika kita boleh menciplak banyak program tv realiti berbentuk hiburan dari negara Barat, apalah salahnya jika kita menciplak idea yang sangat membina ini? Jika semua pihak swasta menggembleng tenaga, saya yakin dan percaya, di samping mendapat keuntungan, akan terlunaslah satu daripada tanggungjawab sosial mereka kepada negara iaitu memupuk budaya membaca. Inilah yang dikatakan situasi menang-menang, tuan-tuan dan puan-puan.
Tuan-tuan dan puan-puan,
Erasmus Mundus, seorang tokoh akademik terkenal pernah berkata, ‘‘When I have money, I buy books. If any is left, I buy food.’’. Apakah maknanya kata-kata itu, tuan-tuan dan puan-puan? Maknanya, Erasmus melebihutamakan buku, sedangkan kepentingan makanan datang kemudian. Pada Erasmus dan juga sebilangan besar masyarakat negara maju yang lain, membaca itu amat penting buat santapan minda. Oleh itu, sebagai langkah yang ke-4, kita perlulah memperuntukkan sejumlah wang untuk membeli bahan bacaan. Masyarakat kita bukannya tidak mempunyai wang, mereka ada wang. Hampir setiap rumah, mempunyai radio dan televisyen, malah melanggan Astro. Bagi yang berkemampuan sedikit, mereka tidak lokek untuk berbelanja bagi memiliki produk penjagaan diri dan kesihatan, dan sebagainya. Cuma mereka tidak terbudaya untuk memperuntukkan sejumlah wang bagi membeli buku. Oleh itu, suatu gerakan besar-besaran perlulah dilakukan supaya, masyarakat kita, terbudaya untuk merancang perbelanjaan dengan lebih bijak dengan memperuntukkan sejumlah wang untuk pembelian buku. Diharapkan dengan cara ini, kita akan dapat melahirkan masyarakat yang walaupun tidak kaya tetapi berminda kelas pertama. Sebenarnya, inilah modalnya untuk kita menjadi negara yang maju dan kaya menjelang tahun 2020 ataupun 2058 sebagaimana yang disasarkan oleh Perdana Menteri kita, Dato’ Sri Abdullah Ahmad Badawi.
Tuan-tuan dan puan-puan,
Akhirnya, ialah peranan ibu bapa. Bagaimana acuan begitulah kuihnya manakala melentur buluh biarlah dari rebungnya. Oleh itu, penyuburan sikap suka membaca perlu dipupuk sejak kecil lagi. Sebelum kanak-kanak boleh membaca, seharusnya mereka sudah dibiasakan dengan buku sama ada memegang, melihat atau menikmati buku secara bercerita. Berdasarkan kajian, 80 hingga 88% ibu bapa dapat mempengaruhi anak-anak untuk membaca. Ibu bapa bukan sahaja menjadi penggalak, malah perlu menjadi suri teladan. Mereka mestilah terlebih dahulu menunjukkan teladan yang baik dengan mengamalkan tabiat membaca. Sebagai permulaan, anak-anak boleh dibacakan “bed time story” sebelum mereka tidur. Apabila usia bertambah, belikan buku-buku cerita yang menarik dan berwarna-warni untuk menarik perhatian mereka. Menjelang usia remaja pula, ajaklah anak-anak berbincang tentang bahan bacaan yang dibaca oleh mereka atau yang dibaca oleh ibu bapa. Jika ini dilaksanakan, saya yakin dan percaya, anak-anak ini akan terus menghargai buku dan ilmu seterusnya merealisasikan gagasan pembelajaran sepanjang hayat. Keadaan ini sudah pasti akan menjadi pemangkin kepada hasrat negara untuk mewujudkan masyarakat berminda kelas pertama yang mampu menggegarkan dunia dengan tahap keilmuan yang tinggi.
Tuan-tuan dan puan-puan.
Tahukah anda berapa judul buku yang menyaksikan matahari setiap hari? Setiap 30 saat, setiap hari, sekitar 4000 buku baru diterbitkan di seluruh dunia. Ini bermakna, pada setiap tahun, sekitar 1.5 juta judul baru menemui pembaca. Sejak mesin Gutenberg dicipta pada 1450, sebanyak 50 juta judul buku telah diterbitkan di planet bumi. Oleh itu, jika anda berhasrat untuk membaca semua buku itu, anda perlu hidup 250,000 tahun! Malah, kalau pun anda hanya membaca judulnya sahaja, anda memerlukan masa selama 15 tahun! Bermakna, setiap hari, begitu banyak ilmu yang ditemukan lantaran ilmu tersebut semakin berkembang dari hari ke hari. Oleh itu, jika tidak disemaikan budaya membaca dalam kalangan masyarakat kita, kita akan ketinggalan dan menjadi masyarakat seperti katak di bawah tempurung. Bertepatan dengan bulan Julai iaitu Bulan Membaca Negara, marilah sama-sama kita menyemai budaya membaca supaya cabaran Wawasan 2020 yang ke-6 iaitu ”mewujudkan masyarakat yang maju dan progresif..” bukan fatamorgana semata-mata.
Sekian, terima kasih.
Tajuk syarahan yang menjadi pilihan saya pada pagi ini ialah “Ke Arah Memupuk Minat Membaca dalam Kalangan Masyarakat”. Mengapakah saya memilih tajuk ini dan apakah yang ingin saya kupas daripada tajuk ini? Sebenarnya, beberapa hari yang lepas, saya baru selesai mengikuti jerayawara ke lima buah daerah di Johor untuk mengajar pelajar mengaplikaskan maklumat dalam karangan. Daerah terakhir yang saya kunjungi ialah daerah Pasir Gudang iaitu pada 3 Julai yang lalu. Di setiap daerah, saya akan bertanya kepada pelajar-pelajar, siapakah yang membaca surat khabar pada setiap hari? Tuan-tuan dan puan-puan tahu apakah jawapannya? Jawapannya amat mendukacitakan. Daripada lebih 100 orang peserta di setiap daerah, tidak sampai 10 orang yang membaca surat khabar pada setiap hari! Kalaupun ada yang membaca, mereka akan hanya membaca ruangan tertentu seperti ruangan sukan atau hiburan. Mereka juga tidak mengetahui nama-nama pemimpin negara apalagi isu semasa yang melanda negara. Inilah gambaran budaya membaca masyarakat kita yang sebenar. Oleh itu, tidak hairanlah jika, Perpustakaan Negara Malaysia mengumumkan bahawa purata membaca setiap rakyat Malaysia hanyalah dua buah buku setahun. Keadaan ini amat menyedihkan, tetapi itulah hakikatnya! Oleh sebab remaja hari ini merupakan pemimpin masa depan, maka usaha-usaha untuk memupuk budaya membaca dalam kalangan masyarakat perlu dilakukan oleh semua pihak. Jadi, tuan-tuan dan puan-puan, pada hari ini saya ingin mencadangkan beberapa langkah yang perlu dilakukan oleh semua pihak untuk memupuk budaya membaca dalam masyarakat.
Tuan-tuan dan puan-puan,
Pada pendapat saya, pihak kerajaan perlu lebih agresif dalam menyemai budaya membaca dalam kalangan masyarakat. Sebelum ini, banyak usaha dijalankan namun tahap pembacaan masyarakat masih rendah. Malahan, Kampung Buku di Langkawi yang diharapkan dapat menjadi daya tarikan untuk memupuk budaya membaca, dilaporkan terbiar dan tidak dimanfaatkan walaupun jutaan ringgit telah dibelanjakan untuk membinanya. Oleh itu, kenyataan Timbalan Perdana Menteri, Datuk Seri Najib Tun Razak pada tahun lepas, yang mahu menjadikan Malaysia sebagai “Negara Pembaca” perlulah disambut baik oleh semua pihak. “Negara Pembaca” yang dihasratkan ialah negara yang bukan sahaja memiliki rakyat yang suka membaca dan berasaskan ilmu pengetahuan, malahan diharapkan agar rakyat mempunyai kemampuan berterusan untuk belajar, membuat penyelidikan dan melakukan penemuan baru. Tuan-tuan dan puan-puan, dengan terealisasinya hasrat ini, maka terealisasilah juga “Dasar Buku Negara” yang berhasrat untuk menjadikan masyarakat Malaysia, bukan sahaja suka membaca malah berupaya untuk menghasilkan dan menerbitkan banyak buku yang sesuai dan berkualiti.
Tuan-tuan dan puan-puan,
Selain dasar dan polisi kerajaan, prasarana yang sesuai dan mesra pengguna hendaklah dibangunkan. Kerajaan boleh membangunkan perpustakaan di tempat-tempat yang menjadi tumpuan ramai dan mudah dikunjungi. Selain itu, perpustakaan desa dan perpustakaan bergerak juga perlu diperbanyak supaya gerakan ini dapat sampai ke seluruh ceruk rantau. Selain kerajaan, pihak swasta dan orang persendirian juga boleh membangunkan perpustakaan. Di Amerika Syarikat, lending library atau circulating library ini dibangunkan dan dijadikan sumber perniagaan, iaitu dengan menjadikannya sebagai perpustakaan pinjaman berbayar. Usaha ini telah pelopori oleh William Rind sejak tahun 1762 dan telah mendatangkan impak yang amat besar terhadap pembudayaan membaca dalam kalangan rakyat Amerika selepas itu. Oleh itu, jelas bahawa pembinaan prasarana yang banyak dan meluas, membantu masyarakat kita membudayakan membaca.
Tuan-tuan dan puan-puan,
Pihak swasta juga perlu memainkan peranan untuk memupuk masyarakat membaca. Selain syarikat penerbitan menerbitkan banyak judul menarik dan mengusahakan penterjemahan buku-buku yang berkualiti dari negara, media massa turut memainkan peranan yang penting. United Kingdom, merupakan sebuah negara yang sememangnya berbudaya membaca dan keadaan itu bukanlah sesuatu yang terbina dalam sekelip mata. Pada tahun 2004, mereka telah mengadakan program BigRead yang merupakan satu program untuk mencari 100 buah buku paling popular di United Kingdom. Yang terpenting ialah program ini telah dilakukan secara bersepadu oleh pihak-pihak media, seperti TV, radio, Internet dan juga usaha sama dengan beberapa buah kedai buku. Caranya mudah sahaja. TV UK, misalnya BBC 1, telah menyiarkan program yang mengulas 100 buah buku yang tersenarai pada setiap minggu. Pada masa yang sama, orang ramai akan mengundi buku-buku kegemaran mereka menerusi Internet. Toko-toko buku pula akan menjual buku yang tersenarai itu dengan melabel dan meletakkannya pada rak-rak khas yang tercetak BigRead di muka depannya. Cara ini umpama carta muzik di kaca TV kita. Oleh itu, tuan-tuan dan puan-puan, jika kita boleh menciplak banyak program tv realiti berbentuk hiburan dari negara Barat, apalah salahnya jika kita menciplak idea yang sangat membina ini? Jika semua pihak swasta menggembleng tenaga, saya yakin dan percaya, di samping mendapat keuntungan, akan terlunaslah satu daripada tanggungjawab sosial mereka kepada negara iaitu memupuk budaya membaca. Inilah yang dikatakan situasi menang-menang, tuan-tuan dan puan-puan.
Tuan-tuan dan puan-puan,
Erasmus Mundus, seorang tokoh akademik terkenal pernah berkata, ‘‘When I have money, I buy books. If any is left, I buy food.’’. Apakah maknanya kata-kata itu, tuan-tuan dan puan-puan? Maknanya, Erasmus melebihutamakan buku, sedangkan kepentingan makanan datang kemudian. Pada Erasmus dan juga sebilangan besar masyarakat negara maju yang lain, membaca itu amat penting buat santapan minda. Oleh itu, sebagai langkah yang ke-4, kita perlulah memperuntukkan sejumlah wang untuk membeli bahan bacaan. Masyarakat kita bukannya tidak mempunyai wang, mereka ada wang. Hampir setiap rumah, mempunyai radio dan televisyen, malah melanggan Astro. Bagi yang berkemampuan sedikit, mereka tidak lokek untuk berbelanja bagi memiliki produk penjagaan diri dan kesihatan, dan sebagainya. Cuma mereka tidak terbudaya untuk memperuntukkan sejumlah wang bagi membeli buku. Oleh itu, suatu gerakan besar-besaran perlulah dilakukan supaya, masyarakat kita, terbudaya untuk merancang perbelanjaan dengan lebih bijak dengan memperuntukkan sejumlah wang untuk pembelian buku. Diharapkan dengan cara ini, kita akan dapat melahirkan masyarakat yang walaupun tidak kaya tetapi berminda kelas pertama. Sebenarnya, inilah modalnya untuk kita menjadi negara yang maju dan kaya menjelang tahun 2020 ataupun 2058 sebagaimana yang disasarkan oleh Perdana Menteri kita, Dato’ Sri Abdullah Ahmad Badawi.
Tuan-tuan dan puan-puan,
Akhirnya, ialah peranan ibu bapa. Bagaimana acuan begitulah kuihnya manakala melentur buluh biarlah dari rebungnya. Oleh itu, penyuburan sikap suka membaca perlu dipupuk sejak kecil lagi. Sebelum kanak-kanak boleh membaca, seharusnya mereka sudah dibiasakan dengan buku sama ada memegang, melihat atau menikmati buku secara bercerita. Berdasarkan kajian, 80 hingga 88% ibu bapa dapat mempengaruhi anak-anak untuk membaca. Ibu bapa bukan sahaja menjadi penggalak, malah perlu menjadi suri teladan. Mereka mestilah terlebih dahulu menunjukkan teladan yang baik dengan mengamalkan tabiat membaca. Sebagai permulaan, anak-anak boleh dibacakan “bed time story” sebelum mereka tidur. Apabila usia bertambah, belikan buku-buku cerita yang menarik dan berwarna-warni untuk menarik perhatian mereka. Menjelang usia remaja pula, ajaklah anak-anak berbincang tentang bahan bacaan yang dibaca oleh mereka atau yang dibaca oleh ibu bapa. Jika ini dilaksanakan, saya yakin dan percaya, anak-anak ini akan terus menghargai buku dan ilmu seterusnya merealisasikan gagasan pembelajaran sepanjang hayat. Keadaan ini sudah pasti akan menjadi pemangkin kepada hasrat negara untuk mewujudkan masyarakat berminda kelas pertama yang mampu menggegarkan dunia dengan tahap keilmuan yang tinggi.
Tuan-tuan dan puan-puan.
Tahukah anda berapa judul buku yang menyaksikan matahari setiap hari? Setiap 30 saat, setiap hari, sekitar 4000 buku baru diterbitkan di seluruh dunia. Ini bermakna, pada setiap tahun, sekitar 1.5 juta judul baru menemui pembaca. Sejak mesin Gutenberg dicipta pada 1450, sebanyak 50 juta judul buku telah diterbitkan di planet bumi. Oleh itu, jika anda berhasrat untuk membaca semua buku itu, anda perlu hidup 250,000 tahun! Malah, kalau pun anda hanya membaca judulnya sahaja, anda memerlukan masa selama 15 tahun! Bermakna, setiap hari, begitu banyak ilmu yang ditemukan lantaran ilmu tersebut semakin berkembang dari hari ke hari. Oleh itu, jika tidak disemaikan budaya membaca dalam kalangan masyarakat kita, kita akan ketinggalan dan menjadi masyarakat seperti katak di bawah tempurung. Bertepatan dengan bulan Julai iaitu Bulan Membaca Negara, marilah sama-sama kita menyemai budaya membaca supaya cabaran Wawasan 2020 yang ke-6 iaitu ”mewujudkan masyarakat yang maju dan progresif..” bukan fatamorgana semata-mata.
Sekian, terima kasih.
Komsas
LAMBAIAN MALAR HIJAU
Contoh soalan KBKK.1. Apakah kepentingan hutan ?
- habitat flora dan fauna
- kawasan tadahan hujan
- sumber perubatan tradisional
- kepentingan ekonomi
- imbangan suhu bumi/ ekosistem
2. Apakah cara-cara memulihara hutan ?
- Pendidikan alam sekitar
- Media massa elektronik dan bercetak
- Kempen yang berterusan
- Penanaman semula hutan secara mandatori
- penguatkuasaan undang-undang perhutanan
3. Apakah punca orang asli kurang menitikberatkan pendidikan ?
- Pendidikan tidak menjamin masa depan orang asli
- kemiskinan masyarakat- tidak mampu membiayai kos pendidikan
- kurang kesedaran tentang kepentingan pendidikan
- Obligasi/ tanggungjawab untuk membantu keluarga
- Kurang mengamalkan pemakanan seimbang/ berzat - kesan terhadap IQ
4. Apakah alasan Daneng tidak meneruskan pelajarannya ?
- Dia lebih mencintai kehidupan di hutan/ kampung halaman
- Tiada kebebasan bergerak dan bertindak di bandar
- Dia anak harapan keluarga di kampung
- Dia tidak dikaunseling/ diberi penerangan jelas tentang kepentingan belajar
sehingga ke peringkat yang tinggi.
- Mata pencarian daripada hutan mampu menyara keluarganya.
5. Apakah cara terbaik menasihati pelajar yang tidak bermotivasi untuk belajar ?
- Mengenal pasti latar belakang keluarganya- sosio ekonomi keluarga.
- Selalu berbual-bual dan berbincang hal-hal yang berfaedah dengan pelajar tersebut.
- Sediakan kelas tuisyen khas untuk membantu mereka
- Dampingkan mereka dengan seorang Pembimbing Rakan Sebaya yang berkebolehan
- Sediakan keperluan pembelajaran mereka- buku latihan yang sesuai
- Nasihati dan sentiasa mengingatkan kepentingan pelajaran pada masa hadapan.
KARANGAN CONTOH
Sila baca karangan contoh yang mempunyai tema berikut :1. Kepentingan mempelajari bahasa asing
2. Pengaruh/ kesan sistem telekomunikasi moden
3. Cara-cara memupuk minat membaca.
4. Cara-cara menyemai semangat perpaduan antara kaum.
5. Impak pertanian melampau
TEMA KARANGAN SPM 2009 (N)
1. Pelaburan dan tabungan
2. Perpaduan antara kaum di Malaysia
3. Isu alam sekitar di Malaysia- tanah runtuh, hakisan tanah, banjir kilat, penebangan hutan secara tidak terkawal
4. Isu kemelesetan ekonomi dunia - masalah pengangguran
Atasi dengan cara bekerja sendiri/ berniaga.
5. Memulihara warisan bangsa - bangunan bersejarah,
permainan tradisional
6. Kepentingan mempelajari bahasa asing seperti Bahasa Inggeris, Bahasa Mandarin dan sebagainya - persaingan di pasaran pekerjaan.
7. Sistem pengangkutan - kelemahan pengangkutan awam, kemalangan jalan raya, kepentingan pengangkutan moden, keperluan lebuh raya.
8. Amalan membaca - kepentingan, cara-cara menggalakkan
9. Kesan alat komunikasi - telefon bimbit, internet
10. Pemanasan global- kerjasama antarabangsa untuk mengatasi masalah tersebut.
Langkah-langkah untuk memupuk semangat perpaduan dalam kalangan masyarakat lebih berkesan sekiranya dimulakan dari rumah.
Bincangkan peranan yang dapat dimainkan oleh ibu bapa dalam usaha menyemai semangat perpaduan yang jitu dalam diri anak-anak.
Cadangan Idea :
1. Ibu bapa menjadi contoh/ "role model"/ idola kepada anak-anak melalui hubungan dengan jiran tetangga.
2. Ibu bapa menjelaskan kepada anak-anak tentang senario masyarakat majmuk di Malaysia.
3. Ibu bapa mengajak anak-anak berkunjung ke rumah jiran tetangga untuk bersama-sama menyambut perayaan kaum dan agama.
4. Ibu bapa memberi dorongan kepada anak-anak untuk menyertai aktiviti yang dapat mengukuhkan perpaduan antara kaum - Contoh program PLKN, RIMUP di sekolah.
5. Ibu bapa saling bercerita tentang susur galur sejarah bangsa Malaysia kepada anak-anak.
6. Ibu bapa menggalakkan anak-anak menonton filem dan drama yang bertema perpaduan antara kaum.
Teknik transformasi
Contoh :
1. Surat kiriman tak rasmi
Rakan di luar negara ingin tahu tentang usaha kerajaan untuk menyatu padukan masyarakat berbilang bangsa.
2. Pidato/ ceramah/ syarahan
Menyampaikan syarahan, pidato atau ceramah berkaitan usaha menyatu padukan masyarakat di Malaysia
3. Perbahasan ala parlimen
Peranan ibu bapa lebih dominan untuk menyemai konsep perpaduan dalam kalangan masyarakat.
4. Wawancara/ dialog
Wawancara dengan tokoh NGO/ Kerajaan berkaitan tajuk perpaduan antara kaum.
2. Perpaduan antara kaum di Malaysia
3. Isu alam sekitar di Malaysia- tanah runtuh, hakisan tanah, banjir kilat, penebangan hutan secara tidak terkawal
4. Isu kemelesetan ekonomi dunia - masalah pengangguran
Atasi dengan cara bekerja sendiri/ berniaga.
5. Memulihara warisan bangsa - bangunan bersejarah,
permainan tradisional
6. Kepentingan mempelajari bahasa asing seperti Bahasa Inggeris, Bahasa Mandarin dan sebagainya - persaingan di pasaran pekerjaan.
7. Sistem pengangkutan - kelemahan pengangkutan awam, kemalangan jalan raya, kepentingan pengangkutan moden, keperluan lebuh raya.
8. Amalan membaca - kepentingan, cara-cara menggalakkan
9. Kesan alat komunikasi - telefon bimbit, internet
10. Pemanasan global- kerjasama antarabangsa untuk mengatasi masalah tersebut.
TEMA : PERPADUAN KAUM DI MALAYSIA
Soalan contoh ( Dimensi keluarga )Langkah-langkah untuk memupuk semangat perpaduan dalam kalangan masyarakat lebih berkesan sekiranya dimulakan dari rumah.
Bincangkan peranan yang dapat dimainkan oleh ibu bapa dalam usaha menyemai semangat perpaduan yang jitu dalam diri anak-anak.
Cadangan Idea :
1. Ibu bapa menjadi contoh/ "role model"/ idola kepada anak-anak melalui hubungan dengan jiran tetangga.
2. Ibu bapa menjelaskan kepada anak-anak tentang senario masyarakat majmuk di Malaysia.
3. Ibu bapa mengajak anak-anak berkunjung ke rumah jiran tetangga untuk bersama-sama menyambut perayaan kaum dan agama.
4. Ibu bapa memberi dorongan kepada anak-anak untuk menyertai aktiviti yang dapat mengukuhkan perpaduan antara kaum - Contoh program PLKN, RIMUP di sekolah.
5. Ibu bapa saling bercerita tentang susur galur sejarah bangsa Malaysia kepada anak-anak.
6. Ibu bapa menggalakkan anak-anak menonton filem dan drama yang bertema perpaduan antara kaum.
Teknik transformasi
Contoh :
1. Surat kiriman tak rasmi
Rakan di luar negara ingin tahu tentang usaha kerajaan untuk menyatu padukan masyarakat berbilang bangsa.
2. Pidato/ ceramah/ syarahan
Menyampaikan syarahan, pidato atau ceramah berkaitan usaha menyatu padukan masyarakat di Malaysia
3. Perbahasan ala parlimen
Peranan ibu bapa lebih dominan untuk menyemai konsep perpaduan dalam kalangan masyarakat.
4. Wawancara/ dialog
Wawancara dengan tokoh NGO/ Kerajaan berkaitan tajuk perpaduan antara kaum.
2009年9月11日星期五
七个对不起，让你懂得什么是爱
男孩和女孩从小就认识，男孩经常约女孩一起去村外的池塘边捉小虾，每次男孩总是满载而 归，女孩却是两手空空，女孩总是失落的含着眼泪，独自一个人回到家，然后闷闷不乐。晚饭前，男孩敲响女孩家的门，女孩一见是男孩，扭头就走，男孩追上前， 对女孩说：“对不起，我把你的虾都捉走了，给，我把它们养在小鱼缸里，送给你。”女孩眉头一放，慧心的笑了，就这样反复着他们纯纯的童年，转眼，他们各自 成长着。
——纯纯的“对不起” 。
男 孩总是喜欢戏弄女孩，经常会把女孩逗到哭，然后又去哄女孩到她笑为止，直到长大后，也是如此。 男孩经常偷偷的把女孩的自行车轮胎的气放到没有，然后躲在远处，看女孩着急的走投无路，等着女孩拨通他的手机，然后破口大骂他的小贼行为。可男孩，依旧那 么喜欢这样的女孩。他窃窃的从远处走来，灰溜溜的为女孩推着那辆没了气的自行车，任由女孩在一旁发牢骚，男孩却暗自窃喜，然后委屈的对女孩说：“对不起， 我知道错了。”随即，女孩便会柔弱下来，告诉男孩下次不允许那样，男孩点头，于是，那时的他们每天都充满着笑容。
—— “对不起”的快乐 。
大 学毕业后，男孩和女孩各自有了工作，男孩的工作总是很忙，有时一个月都休息不到一次，而女孩总是抱怨男孩冷落了她，终于，他们有了第一次的吵架。女孩委屈 的哭起来，可男孩却很理直气壮的告诉女孩：“这是为了我的工作。”这场冷战持续了很久。终于，女孩还是忍不住，主动和男孩和好了。后来很多次男孩和女孩都 因为这样的小事而吵得不可开交，可每次，都是女孩先妥协。 那年，女孩生日，男孩答应女孩要给他过一个浪漫的生日，女孩欣喜不已，她在家精心打扮，等着男孩回来陪她渡过这个美妙的生日，这一等就是凌晨，女孩在睡梦 中醒来，脸上挂着泪痕，男孩见到女孩，心疼的为女孩擦去脸庞的泪痕：“对不起，嫁给我好吗？”于是男孩拿出一枚戒指。—— “对不起”也是一种承诺。
婚 后，男孩的事业大有成就，经常有许多应酬，而女孩已经成为一个专职太太了，每天在家为男孩准备热菜热饭，把家里收拾的干干净净，她经常会去菜场买回一些小 河虾放在鱼缸里养着，男孩总问他为什么，女孩却总是慧心的一笑。 慢慢的，男孩每次回家，身上总是充满了不同的香水味道，而每次没等女孩问，男孩总是忙着解释说应酬太多。女孩黯然，那时起，女孩不太爱说话了，也不像以前 那么开朗了，她总是喜欢成天的呆在家里，抱着枕头看韩剧，然后随着剧情哭泣，夜深时，就会疯狂的大哭。以后的日子里，男孩回来时，身上的香水味只有一种味 道了，女孩从来不问，可是男孩依旧说：“对不起，今天又去应酬了。”
—— “对不起”，谎言的开始。
渐 渐的，男孩开始不回家，或总是在外出差，男孩的事业越来越好，身边都是奉承的人，他每天都在别人的恭维下自豪的笑着，而女孩，几乎不出门了，她总会去超市 买上很多方便面，和一些必要的日用品，然后把自己关在家里，这一呆就是很久。从前，女孩会经常和男孩一起聊聊天，而现在，她孤身一人，身边没有一个可以说 话的人，每次打电话问男孩什么时候回家，男孩总是仓促的回答到：“对不起，我太忙了。”女孩，失落的扣上电话，那以后她再也没有问男孩什么时候会回家。—— “对不起”，只是个敷衍的方式。
女 孩学着电视上的样子，开始打扮自己，她觉得男孩不回家，也许是看腻了她，她决定不再颓废，自己的幸福应该靠自己争取，而不是无谓的后退。那天，女孩心血来 潮，按照地址去了男孩工作的地方，那是女孩第一次去，也是唯一的一次。女孩涩涩的按下电梯，来到这个男孩经常说忙的地方，她细细的观察这个公司的每个角 落，这里的一切，她都觉得很好看。终于，绕过长长的办公走廊，她来到男孩的办公室，轻轻的推开门……女孩愣住了，眼前看到的不是自己的丈夫，也不是那个经 常弄坏她自行车的那个贼小子，更不是那个把虾放在小鱼缸里的男孩，而是一个正在和别的女人做爱的男人。那个女人坐在桌子上，******的发出微弱的呻吟 声，那个男人，仿佛山林里饿极了的野兽…… 许久，男孩才发现了女孩，男孩惊慌失措，忙把衣裤捡起来穿好。可女孩，转身离开了。男孩飞奔出去，追着女孩，那晚，大雨袭击了整个城市。女孩不顾男孩的叫 喊，径直往前跑，往回家的方向跑，男孩在女孩后面大喊：“对不起，我还是爱你的，对不起，我真的只爱你。”可女孩，始终没有听见。—— 这样的“对不起”太伤人。
男 孩一直都没有找到女孩，女孩失踪很久了。男孩的世界已经一片黑暗，无心工作，无心花天酒地，他想不到女孩可以去哪里，因为女孩没有朋友，她唯一的朋友就是 男孩，男孩终日守着电话机，手机24小时不关机，怕错过了女孩的电话。这一等就是半年多。快递为男孩送来一个盒子。男孩打开一看，里面是许多河虾的标本， 有的在树叶边休息，有的在水草里躲着，各式各样的河虾标本，旁边放着一封信。“ 我始终没有勇气再见到你，可能是我太懦弱，也或许是我根本不想见到你，我想这些日子你应该过的没什么两样吧，我很好，我学会了离开你怎么让自己存活，我懂 得了怎样赚钱养活自己，而不用每天等着你回家，为你烧一桌热腾腾的饭菜，直到凉了也不见你的人，我的手机已经不用了，因为我已经不会再为你24小时的不关 机，让自己饱受辐射的折磨。我懂得怎样去爱惜自己，珍惜自己的本来应该美好的生活。我想，我是可以忘记怎么去爱你的，因为你把我的爱弄得遍地麟伤。离婚协 议书，就压在鱼缸的底下，你签完字，按照地址给我寄过来就行了。对不起，我想我是真的累了。” 男孩按照地址找去，他满心希望能够见到女孩，然后让女孩原谅，并且告诉女孩自己不能没有她，可是打开门的却是女孩的父亲，而女孩就站在她父亲的身后——是 女孩的遗像。女孩的父亲告诉男孩，女孩在写完这封信后，跳楼自杀了，血肉一片模糊。—— 原来“对不起”也可以是种结束。
订阅：
博文 (Atom)
.jpg)